Zespół Brugadów

FOTO: Pixabay

Zespół Brugadów jest dziedzicznie uwarunkowaną (autosomalnie dominująco, z niepełną penetracją genową) arytmogenną chorobą.


Najczęściej ujawnia się pod postacią częstoskurczu komorowego, mogącego się przekształcić w migotanie komór prowadzące do śmierci w wyniku NZK.

Patofizjologia

Według obecnej wiedzy wiadomo, że zespół ten jest spowodowany niewłaściwym działaniem kanałów sodowych, a w ok 8,5% przypadków, jest związany z niewłaściwym działaniem kanałów wapniowych typu L. Najnowsze badania wykazały, iż za nieprawidłowości w obrębie kanałów sodowych, są odpowiedzialne dwa geny, znajdujące się na chromosomie 3 - gen SCN5A (locus 3p21) i gen GPD1L (locus 3p24).

Mechanizm

Upośledzenie funkcji kanału sodowego prowadzi do niewłaściwego przewodnictwa śródkomorowego jak i depolaryzacji. Przekłada się to na większą pobudliwość i sprzyja arytmii w obszarach o zwiększonej ilości kanałów, takich jak prawa komora i nasierdzie. Taki układ może również wyzwalać wielokształtny częstoskurcz komorowy a różnica potencjałów między nasierdziem a miocardium prawej komory (większa ilość kanałów) w EKG daje obraz uniesienia odcinka ST.

Chorobowość i śmiertelność

Zespół Brugadów może być przyczyną nawet ok. 4 ? 12% nagłych zgonów sercowych. Najczęściej ujawnia się w 3 ? 4 dekadzie życia i zdecydowanie częściej dotyczy mężczyzn (ok. 84%). Jego częstotliwość występowania to ok. 5 przypadków na 10 000 osób.

Klinika

Czynnikami wywołującymi zaburzenia rytmu, w przebiegu Zespołu Brugadów, mogą być: hipo i hiperglikemia, gorączka, alkohol, kokaina, ale także leki takie jak beta blokery, blokery kanału wapniowego, trój- i czteropierścieniowe antydepresanty.
Objawy są niespecyficzne, może pojawić się uczucie kołatania w klatce piersiowej, omdlenia, zatrzymanie czynności serca lub nagły zgon sercowy (często również w wywiadzie u członka rodziny). Zwykle objawy występują w czasie snu.
W rozpoznaniu, podstawowym narzędziem jest badanie EKG, w którym samoistnie lub po podaniu leków antyarytmicznych klasy Ic, w odprowadzeniach V1-V3, następuje uniesienie odcinka ST z uniesieniem punktu J > 0,2 mV. [rycina 1.]

Leczenie

Farmakologiczne leczenie antyarytmiczne jest nieskuteczne, jedyną możliwością walki z chorobą ? czyli zabezpieczenia przed NZK (nagłym zgonem kardiologicznym) jest wszczepienie układu ICD.




Czytaj również

Sen: zaburzenia oddychania przy wszczepionym ICD

Zaburzenia oddychania w czasie snu u pacjentów z wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem (ICD) - czynnik ryzyka zgonu?

Migotanie komór

Jest to niezwykle szybki i chaotyczny rytm wywodzący się z komór, prowadzący do całkowitej utraty koordynacji skurczów komór i skutkujący całkowitym upośledzeniem krążenia krwi co w efekcie prowadzić może do twz. nagłego zgonu sercowego.

Nagły zgon sercowy

Nagły zgon sercowy występuje, gdy pacjent poddany jest nagłemu, bardzo szybkiemu rytmowi serca jak: migotanie komór, częstoskurcz komorowy i rzadziej częstoskurcz nadkomorowy.

Ablacja podłoża zaburzeń rytmu serca - Epikardialnej

Ablacja zasadniczo jest metodą usuwania źródeł zaburzeń rytmu serca w tym przypadku bez konieczności otwarcia klatki piersiowej (metoda nie wymaga wykonania operacji serca).

Artykuły powiązane

Materiały

Częstoskurcz komorowy (VT)

2016-12-09
Materiały

Przedwczesne skurcze komorowe

2016-12-09
Materiały

Migotanie komór

2016-12-09

Zapisz się do naszego Newslettera