Sen: zaburzenia oddychania przy wszczepionym ICD

FOTO: Pixabay

Zaburzenia oddychania w czasie snu u pacjentów z wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem (ICD) - czynnik ryzyka zgonu?


Zaburzenia oddychania w czasie snu są powszechne, jednak wydają się niedodiagnozowane wśród pacjentów z niewydolnością serca (HF). Podczas, gdy częstość obturacyjnego bezdechu sennego (OBPS) u pacjentów z niewydolnością serca jest podobna do populacji ogólnej, to oddech Cheyene?a ? Stokes?a z bezdechem centralnym jest obserwowany u pacjentów z HF w ponad 50%. We wcześniejszych publikacjach sugerowano, że u pacjentów z HF zarówno OBPS jak i bezdech centralny wiążą się z podwyższoną śmiertelnością w mechanizmie aktywacji neurohumoralnej oraz progresji niewydolności, zwiększoną częstością migotania przedsionków oraz nagłych zgonów sercowych.

Wszczepialne kardiowertery- defibrylatory (ICD) stały się terapią pierwszego rzutu w zapobieganiu nagłym zgonom sercowym u pacjentów z grup wysokiego ryzyka zagrażających życiu arytmii komorowych oraz migotaniu komór. Większość pacjentów z wszczepionym ICD cierpi również na niewydolność serca w związku z kardiomiopatią niedokrwienną. Relacja pomiędzy zaburzeniami oddychania w czasie snu i całkowitą śmiertelnością u pacjentów z ICD jest nieznana. Badacze z renomowanych światowych ośrodków podjęli badania opublikowane na łamach Europace o charakterze prospektywnym wśród pacjentów z ICD, by określić czy zaburzenia oddychania z czasie snu wiążą się ze zwiększoną śmiertelnością i czy terapia ICD poprawia przeżycie.

Całonocne badanie snu zostało przeprowadzone na grupie 204 pacjentów z ICD nie mających bezdechu sennego i nie wykazujących senności w czasie dnia. 70 pacjentów (34%) nie miało bezdechu sennego, 105 pacjentów (51%) wykazywało centralny bezdech senny, a 29 pacjentów (14%) miało obturacyjny bezdech senny. Podczas 38+26 miesięcy obserwacji, 80 pacjentów (39%) doznało skutecznych i adekwatnych wyładowań z ICD z powodu częstoskurczu komorowego lub migotania komór, a 54 pacjentów (26%) zmarło. W szerokiej analizie statystycznej metodą Cox?a wykazano, że centralny bezdech senny nie jest czynnikiem ryzyka całkowitej śmiertelności i nie wiąże się z adekwatnymi wyładowaniami ICD.


Niezdiagnozowane zaburzenia oddychania w czasie snu są częste u pacjentów z wszczepionym ICD. Autorzy publikacji podkreślają w konkluzji, że analiza zgromadzonych danych nie potwierdza, że zaburzenia oddychania w czasie snu pochodzenia centralnego są niezależnym czynnikiem ryzyka zgonu ani adekwatnych wyładowań ICD.

Wolfram Grimm, Sandra Apelt, Nina Timmesfeld, Ulrich Koehler Europace (2013) 15, 515?522



Czytaj również

Sahaja Joga. Wartościowe wsparcie w leczeniu arytmii?

Joga to jeden z sześciu systemów filozofii indyjskiej i zbiór dyscyplin duchowych. Joga zajmuje się związkami między ciałem, umysłem, świadomością i duchem.

Migotanie przedsionków i leczenie przeciwzakrzepowe

Zapraszamy do zapoznania się z materiałami z ostatniego spotkania edukacyjnego dla Pacjentów Serca dla Arytmii, które odbyło się 19 grudnia 2017 roku.

Badania kardiologiczne

Jak stawiana jest diagnoza arytmii? Wykaz badań kariologicznych

Zespół Wolffa-Parkinsona-White?a (WPW)

Jest to zespół arytmii, w którym obecna jest dodatkowa droga przewodzenia pomiędzy przedsionkiem i komorą.

Zapisz się do naszego Newslettera