AVNRT jest najczęstszą postacią tachykardii nadkomorowej.
Czym jest nawrotny częstoskurcz węzłowy?
AVNRT jest najczęstszą postacią tachykardii nadkomorowej. Wywodzi się z węzła zatokowo-przedsionkowego. Powstaje w mechanizmie tzw. pętli nawrotnej, budowanej poprzez krążący w kółko impuls AVNRT i stanowi ponad 80% wszystkich tachykardii nadkomorowych.
Jakie są objawy nawrotnego częstoskurczu węzłowego?
Objawy AVNRT są tożsame z tymi charakterystycznymi dla wszystkich tachykardii nadkomorowych, głównie są to uczucie palpitacji oraz galopującego rytmu serca. Czasem jako efekt bardzo szybkiej czynności serca mogą wystąpić omdlenia.
Co powoduje nawrotny częstoskurcz węzłowy?
U większości pacjentów jest sprawa wrodzona. Tak zwana ?wolna droga? (pomiędzy przedsionkami i komorami) z wiekiem dojrzewa i zaczyna promować powstawanie szybkich rytmów serca, zwykle kiedy pacjenci są w wieku 30-50 lat. Rozróżnia się również liczne mechanizmy spustowe powodujące wystąpienie napadu. Dlatego należy pamiętać, że przyjęcie leków maskujących reakcje spustowe nie rozwiązuje problemu.
Konsekwencje nawrotnego częstoskurczu węzłowego
Pacjenci z AVNRT zwykle rozpoczynają leczenie we wczesnym okresie choroby. Tym niemniej, u części pacjentów notowane są bardzo szybkie rytmy rzędu 250bpm, które stanowią bezpośrednie zagrożenie dla życia.
Możliwości leczenia
W wypadkach nagłych, zwykle podawana jest adenozyna. Lek ten działa tylko kilka sekund jednak dysponuje zdolnością przerwania częstoskurczu. Poza przypadkami nagłymi, AVNRT może być leczony przy pomocy leków. Podczas prowadzenia farmakoterapii wielu pacjentów wykazuje napady częstoskurczu. Problem stanowią również koszty i przewlekły czas leczenia.
U wielu pacjentów preferowanym leczeniem wydaje się zastosowanie ablacji RF. Ta minimalnie inwazyjna terapia skutkuje przerwaniem dodatkowej drogi przewodzenia i jest skuteczna w 98% przypadków. Pacjenci mogą oczekiwać pełnego wyleczenia ze śladową ilością nawrotów rzędu 1-4%.
