Wydaje się, że stanowi taki rodzaj AF, którego nie da się wytłumaczyć ani żadną chorobą podstawową ani innym stanem patifizjologicznym serca. Rodzi to niejednoznaczność do do spójności definicji. Pomimo podejmowania rozlicznych prób zdefiniowania tej choroby nadal występują znaczne rozbieżności.

W marcowym numerze Europace ukazał się komentarz D. George?a Wise dotyczący właśnie idiopatycznego AF. Autor podkreśla, że poprzez bardzo dynamiczny rozwój technik medycznego obrazowania właśnie w momencie kiedy wydaje się, że jesteśmy bliscy definicji choroby to następuje postęp w badaniach i dowiadujemy się o nowych faktach dotyczących etiologii samotnego AF.
Idiopatyczne AF jest definiowane jako występujące poniżej 60 roku życia u osoby bez strukturalnej choroby serca oraz nadciśnienia tętniczego. Należy jednak zwrócić uwagę, że nieobecność historii nadciśnienia kilka dekad tmu nie jest tym samym, co nieobecność nadciśnienia obecnie w okresie dobrej kontroli i leczenia. Również wymiary lewego przedsionka w badaniu echokardiograficznym wykluczają rozpoznanie idiopatyczego AF.

W świetle coraz nowszych doniesień światowych, dostępu do coraz bardziej zaawansowanych technik badań obrazowych oraz ultraczułych badań genetycznych obecność idiopatycznego migotania przedsionków jest coraz bardziej marginalizowana. Obecnie, kiedy ilość rozpoznań samotnego AF spada poniżej 3% można pokusić się o postawienie tezy, że wraz z dalszym postępem nauk medycznych i zrozumieniem złożonych mechanzmów migotania przedsionków ten ?worek? jakie stanowiło idiopatyczne AF o nieznanej etiologii zacznie się opróżniać, aż wreszcie opustoszeje.

D. George Wyse Europace (2012) 14, 151?152 doi:10.1093/europace/eur423