Rodzaje bloków serca:

1. Blok odnogi pęczka Hisa

2. Bloki przedsionkowo-komorowe (AV)
a) I stopnia
b) II stopnia
    - typu Mobitz I
    -typu Mobitz II
c) III stopnia

Blok prawej i lewej odnogi pęczka Hisa

Czym jest blok odnogi pęczka Hisa?

Istnieją dwa główne ?przewody? przewodzące impulsy elektryczne w komorach serca - prawa i lewa odnoga pęczka Hisa. Kiedy dochodzi do opóźnienia przewodzenia w lewej lub prawej odnodze, obraz pracy serca EKG pokazuje charakterystyczne cechy ?bloku odnogi pęczka Hisa?.

Jakie są objawy bloku odnóg pęczka Hisa?

U większości pacjentów nie ma żadnych objawów.

Co powoduje blok odnóg pęczka Hisa?

Nie ma uchwytnej przyczyny powstania bloku. U około 5% zdrowych osób można zaobserwować blok prawej odnogi. Czasem blok odnogi pojawia się jako następstwo zawału serca. W innych przypadkach występuje jako manifestacja jakiejś innej choroby serca.

Możliwości leczenia

Jeżeli nie pojawiają się objawy przykre dla codziennego funkcjonowania, większość pacjentów nie wymaga żadnego leczenia.

2. Bloki przedsionkowo-komorowe (AV): I, II i III stopnia

Czym są bloki przedsionkowo-komorowe (AV)

Blok AV pojawia się w wypadku opóźnienia lub zakłócenia przewodzenia impulsu elektrycznego pomiędzy przedsionkiem i komorą. Określenie ?blok I, II czy III stopnia? odnosi się do stopnia ciężkości bloku serca. Blok może być zlokalizowany na poziomie węzła przedsionkowo-komorowego, pęczka Hisa lub odnogi pęczka Hisa.

Jakie są objawy bloków AV?

Blok I stopnia zwykle nie powoduje objawów. Wraz ze wzrostem ciężkości bloku pojawiają się takie objawy jak osłabienie, omdlenia czy nawet nagły zgon.

Co powoduje bloki AV?

Częstą przyczyną bloków serca są przyjmowane leki. Czasem występują jako efekt starzenia i ?zużywania? się tkanki przewodzącej serca. Rzadko należą do objawów innych chorób infekcyjnych czy wrodzonych.

Konsekwencje bloków AV

W blokach wyższych stopni mogą pojawić się objawy omdleń i utraty przytomności i towarzyszące im urazy mechaniczne. Bardzo rzadko może dojść do nagłego zgonu sercowego.

Możliwości leczenia

Każdy pacjent z objawowym blokiem serca powinien mieć wszczepiony stymulator. Ważne jest również obserwowanie pacjenta pod kątem ciężkości objawów poprzez wykonywanie badania Holterem.

Blok serca przedsionkowo-komorowy to czasowe, napadowe lub stałe zaburzenie przewodzenia bodźców z węzła zatokowo-przedsionkowego do roboczego mięśnia komór przebiegający w 3 stopniach zaawansowania:

2a) Blok przedsionkowo-komorowy I stopnia polega na przedłużeniu czasu przewodzenia między przedsionkami a roboczym mięśniem komór. Wszystkie pobudzenia powstające w przedsionkach przewodzone są do komór. W badaniu EKG blok I stopnia charakteryzuje się wydłużeniem odstępu PQ powyżej 0,2 s. Taka sytuacja może być spowodowana niektórymi lekami, zaburzeniami elektrolitowymi, chorobą wieńcową serca. Może również wystąpić u zupełnie zdrowego człowieka. W pewnych sytuacjach blok I stopnia jest uznawany za normę (na przykład przy bradykardii, czyli zwolnieniu rytmu serca poniżej 60 uderzeń na minutę). Blok I stopnia zwykle nie wymaga leczenia.

2b) Blok przedsionkowo-komorowy II stopnia może przebiegać na dwa sposoby:
Jako blok typu Mobitz I, charakteryzuje się wydłużaniem odstępu PQ przy każdym kolejnym pobudzeniu, aż do wypadnięcia zespołu QRS - serce ?zamiera? na ułamek sekundy, ?potyka się? (tzw. periodyka Wenckebacha). Ten typ bloku II stopnia również może występować u zupełnie zdrowych ludzi, na przykład u młodzieży podczas snu. Nie wymaga leczenia jeśli nie powoduje dyskomfortu, nieprzyjemnego wrażenia "zamierania serca" u pacjenta lub zaburzeń hemodynamicznych.

Jako blok typu Mobitz II, polegaja na całkowitym wypadnięciu zespołu QRS, pomimo powstałego bodźca przedsionkowego. Charakteryzuje się tym, że po kilku załamkach P następuje brak zespołu QRS. Ten rodzaj bloku może być źle tolerowany i wymaga wszczepienia stymulatora. W zależności od stosunku ilości załamków P do ilości zespołów QRS mówimy o typie bloku, najczęściej 3:2, 4:3, 5:4. Jeżeli zespoły QRS nie pojawiają się po przynajmniej dwóch kolejnych załamkach P mówimy o zaawansowanym bloku II stopnia.

2c) Blok przedsionkowo-komorowy III stopnia (blok całkowity) to sytuacja, w której żadne z pobudzeń powstałych w węźle zatokowym nie dociera do komór. Przedsionki pracują więc swoim rytmem, niezależnym od komór, które pracują dużo wolniej. Blok IIII stopnia może być stanem zagrożenia życia (na przykład w przebiegu zawału serca) i wymaga wszczepienia stymulatora.